Η αναγκαιότητα της Νέας Αριστεράς
Η ανάγκη για μια νέα αριστερά πολιτική έκφραση προκύπτει από τα ίδια τα πράγματα.
Η παλαιά αριστερά εκτός του ότι συντηρούσε δογματικές προτάσεις που σκοπό είχαν να βιάσουν την πραγματικότητα και να παράξουν μοντέλα παραγωγής που δεν συνάδουν με την ανθρώπινη φύση και την κοινωνική και ιστορική της εκδήλωση, στο τέλος εγκαταλείποντας ακόμα και αυτές τις ουτοπίες της που θα μπορούσαν έστω να ασκήσουν κάποια πίεση για αλλαγές υπέρ των εργατικών δυνάμεων, συντάχτηκε με το σύστημα της καπιταλιστικής τραπεζοκρατικής οικονομίας και υιοθέτησε νεοφιλελεύθερες πολιτικές αφήνοντας την παραγωγική βάση στο έλεος του ταξικού κράτους και της ληστρικής ολιγαρχίας.
Όταν η αριστερά κατείχε την εξουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, επί κυβερνήσεως Χριστόφια, είχε την ευκαιρία να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική που όμως δεν το έπραξε.
Στις συνθήκες της καπιταλιστικής τραπεζικής κρίσης πήρε το μέρος των τραπεζιτών αντί να υπερασπιστεί των δικαίων της παραγωγικής βάσης.
Στα ζητήματα της μετανάστευσης συμπορεύθηκε επίσης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και έπληξε καίρια την ντόπια εργατική δύναμη.
Η παλαιά αριστερά που στο τόπο μας εκφράζεται κυρίως από το μετα-κομουνιστικό ΑΚΕΛ (ως και όλα τα κόμματα της κεντροαριστεράς) όχι μόνο αρνήθηκε να ασκήσει πολιτική αλλαγής των καπιταλιστικών δεδομένων αλλά μάλιστα ενδυνάμωσε αυτά τα δεδομένα για να βρίσκονται σήμερα σε θέση ισχύος και να ετοιμάζουν σφοδρή επίθεση κατά του λαού με την μέθοδο των εκποιήσεων.
Η παλαιά αριστερά πουλούσε στο λαό φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, ανέμιζε σημαίες και οράματα για να καταλήξει να προσκυνά γονυπετής τα ολιγαρχικά τραπεζικά συμφέροντα και να επιβεβαιώνει την υποταγή της στο σύστημα της τραπεζοκρατικής καπιταλιστικής οικονομίας.
Η μετατόπιση του ΑΚΕΛ προς τα δεξιά δημιούργησε ένα μεγάλο κενό στα πολιτικά πράγματα του τόπου.
Οι παραγωγικές δυνάμεις του λαού αφέθηκαν στην τύχη τους χωρίς να έχουν πολιτική εκπροσώπηση.
Οι εργάτες του ιδιωτικού τομέα έχασαν μισθούς και δικαιώματα που κέρδισαν μέσα από μακρούς αγώνες.
Ο επιχειρηματικός κόσμος εγκαταλείφθηκε στην αδιαφορία και την ληστρική τοκογλυφική μανία των τραπεζιτών.
Η αγροτική παραγωγή συρρικνώθηκε στο έπακρο με αποτέλεσμα να εισάγονται τα περισσότερα είδη πρώτης ανάγκης και να θησαυρίζουν ολιγοπώλια και ξένα τράστ.
Το καπιταλιστικό σύστημα αισθάνεται σήμερα παντοδύναμο διότι καταλαβαίνει πως δεν υπάρχει καμιά επαναστατική ιδέα να ξεσηκώσει τον λαό.
Η παλιά αριστερά γερασμένη και άβουλη μοιάζει με λιοντάρι που του βγάλανε τα δόντια οι θηριοδαμαστές του. Αφού το έχουν χορτάσει πρώτα από τα τραπέζια της ολιγαρχίας του μετα-αποικιοκρατικού κατεστημένου.
Ο αντιπερισπασμός της ακροδεξιάς
Από την άλλη βέβαια το σύστημα της τραπεζοκρατικής οικονομίας και των πολιτικών του δομών φρόντισε να ελέγξει τις αναμενόμενες αντιδράσεις από τα προβλήματα που αναπαράγει αναδεικνύοντας μέσα από τα σπλάχνα του την ακροδεξιά και διάφορες ομάδες αντίδρασης που προτάσσουν περιφερειακές λύσεις που δεν ενοχλούν σε τίποτα την κατάσταση της εξουσίας του συσσωρευμένου πλούτου.
Στην εξαθλίωση του λαού και την καταρράκωση της παραγωγικής βάσης η ακροδεξιά σε συνεργασία με τις παρασιτικές δυνάμεις της ταξικής τυραννίας ρίχνει στο λαό σακούλες με ριζομακάρονα και προτείνει καλύτερους τραπεζικούς και δημόσιους υπαλλήλους για να γίνει πάλι ο κόσμος τους αγγελικά πλασμένος.
Η απουσία της επανάστασης
Για την αλλαγή όμως του συστήματος δεν γίνεται λόγος. Το σύστημα τους είναι τέλειο αλλά το διαφθείρουν τα ανήθικα άτομα. Οπότε για αυτούς είναι ζήτημα θεολογικής προσέγγισης για να βελτιώσουν τα πράγματα.
Η ακροαριστερά στην Κύπρο είναι ανύπαρκτη και μάλλον έχει εξελιχθεί σε ψεύτο-αναρχοαριστερά που αναλώνεται μέσα από χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ στην υπεράσπιση των μεταναστών πάσης φύσεως, των διαφόρων διεκδικήσεων ταυτοτήτων και των τουρκοκυπρίων συν-κατακτητών στις ιταμές διεκδικήσεις τους.
Αν υπήρχε στη Κύπρο ακροαριστερά ίσως να μην άφηνε το ΑΚΕΛ να βρομίσει σύγκορμο μέσα στην συγκαλυμμένη και ενίοτε απροκάλυπτη φιλοκαπιταλιστική πολιτική του.
Η ιστορική αναγκαιότητα της Νέας Αριστεράς
Ούτως εχόντων των πραγμάτων η νέα αριστερά προκύπτει ως ιστορική αναγκαιότητα, όχι για να προτείνει μικροαλλαγές και μικρο διορθώσεις στο σύστημα αλλά για να εργαστεί για την εκ βάθρων ανατροπή του.
Η Νέα Αριστερά δεν έχει νόημα να εκφράσει πολιτικά κάποιες παραγωγικές δυνάμεις μέσα στο ισχύον σύστημα και να διεκδικήσει μια θέση στο πολιτικό τσίρκο του.
Η Νέα Αριστερά θα έχει νόημα μόνο αν τάξει ως σκοπό της την ριζική αλλαγή του συστήματος παραγωγής, κατανάλωσης και ιδιοκτησίας.
Γιατί μόνο μέσα σε ένα νέο τρόπο παραγωγής και εξουσίας οι δυνάμεις της παραγωγής θα απελευθερωθούν από την τυραννία και την εκμετάλλευση της ολιγαρχίας και αυτεξούσιες και ισχυρές θα οικοδομήσουν μια δίκαιη και ισχυρή Κυρπιακή πολιτεία που θα καταστεί ικανή να επεκτείνει την κυριαρχία της στην κατεχόμενη επικράτεια της από βρετανούς και τούρκους κατακτητές.
