Ο εχθρός είναι ο τραπεζίτης
Εργαζόμενοι μην χάνετε τον στόχο.
Δεν σας φταίνε οι πλούσιοι, οι εργοδότες, οι βιομήχανοι, όπως θέλει να σας πείσει η παλιά αριστερά.
Ο πραγματικός τύραννος και άρπαγας της εργασίας του λαού είναι ο τραπεζίτης.
Και ο τραπεζίτης θεσμίζεται από το ταξικό κράτος.
Το κράτος αυτό του παρέχει το νομικό πλαίσιο για να εκμεταλλεύεται ανενόχλητος ολόκληρη την κοινωνία, να εκμεταλλεύεται και τον εργοδότη και τον εργαζόμενο.
Οι παλαιά αριστερά και η σοσιαλδημοκράτες τι σας λένε;
Προσέξτε, ποτέ δεν αποκαλύπτουν τον πραγματικό δυνάστη διότι είναι ταγμένοι στη προστασία του, δεν στοχεύουν στον τραπεζίτη και εν γένει στην τραπεζοκρατική οικονομία. Σας δείχνουν άλλους στόχους, σας παραπλανούν και σας εξαπατούν.
Σας λένε λοιπόν πως φταίει ο εργοδότης και ότι αυτός εκμεταλλεύεται την υπεραξία της εργασίας σας.
Ενδεχομένως να υπάρχουν κάποια προβλήματα στη σχέση εργοδότη και εργαζόμενου, όμως αυτά μπορούν να λυθούν και να υπάρξει αρμονική σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο υποκείμενα της παραγωγικής διαδικασίας.
Η παλιά αριστερά εφόσον θεωρεί κλέφτες και εκμεταλλευτές τους εργοδότες που αποτελούν την μεσαία τάξη αποφασίσει να ασκήσει φορολογική βία πάνω σε αυτή την τάξη.
Το αποτέλεσμα είναι ότι συνθλίβει την επιχείρηση και αφήνει στο απυρόβλητο τον τραπεζίτη, οδηγώντας στο τέλος και τον εργαζόμενο στην ανεργία ή την συρρίκνωση των δικαιωμάτων του.
Η Νέα Αριστερά θα κτυπήσει τον ιδιώτη τραπεζίτη και την τραπεζοκρατική οικονομία.
Θα δημιουργήσει μέσω της κρατικής τράπεζας παραγωγικών επενδύσεων, νέες δομές ιδιοκτησίας και συλλογικής επιχείρησης με την συμμετοχή των εργαζομένων.
Θα αναστηλώσει την μεσαία τάξη και τον επιχειρηματικό τομέα.
Θα δώσει πολλαπλά δικαιώματα στον εργαζόμενο και θα τον προστατεύσει μέσα σε ένα κυρίαρχο έθνος κράτος του οποίου η κυριαρχία θα εδράζεται στην λαϊκή κυριαρχία και την παραγωγή των νόμων εκ του λαού μέσα από ένα σύστημα πυραμιδωτής ανακλητής αντιπροσώπευσης που θα στηρίζεται στο θεσμό της τοπικής και εργασιακής λαϊκής συνέλευσης.
Θα στηρίξει το σύνολο των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας χωρίς εύνοια προς οποιανδήποτε τάξη παρεμβαίνοντας πάντοτε διορθωτικά και όχι ευνοιοκρατικά με γνώμονα το κοινό καλό.
Προτείνουμε με λίγα λόγια :
Νέο τρόπο παραγωγικής διακίνησης του εθνικού κεφαλαίου που παράγεται από την εργασία του λαού.
Νέες μορφές συλλογικής ιδιοκτησίας και επιχείρησης.
Νέο εργασιακό δίκαιο.
Νέο σύστημα νομοθετικής εξουσίας που να κατοχυρώνει το λαϊκό αυτεξούσιο.
Λουκάς Σταύρου
